14. Dzielnice

Szedłem za Isao grzecznie, prawie tak jakbym szedł do cioci na niedzielny obiadek. Z taką tylko różnicą, że Aida w ogóle nie przypominał miłej, pachnącej i uśmiechniętej cioci z niedzielnego obiadku. Wyglądał raczej jak rzeźnik, który tylko myśli o tym, w jaki sposób wypatroszyć swoją ofiarę. Porównanie może dość nietypowe, ale jakże trafne. Chyba nie znajdę osoby, która by się ze mną nie zgodziła. Jakieś głosy sprzeciwu? Tak jak myślałem. Cisza na sali. Byliśmy już w połowie drogi, kiedy Ito poszedł w zupełnie innym kierunku. Za nim się zorientowałem, o co chodzi zobaczyłem przed sobą demoniczne spojrzenie Aidy. Naprawdę niczego nie wyolbrzymiałem, wyglądał jak demon. Właściwie to nawet zajmował się podobną robotą. Zeszmacił moje piękne, niewinne ciało i tak oto stałem się dziwką. Ależ moja historia jest skomplikowana, aż sam nie mogę się temu nadziwić. Wracając do demonicznych oczu, dalej mi się przyglądały. Oczywiście zrobiło mi się miękko w nogach, przestałem racjonalnie myśleć, nie twierdzę, że kiedyś tak robiłem, ale nie pora na to. Chciałem odwzajemnić to piorunujące spojrzenie, ale mi nie wyszło. Stwierdziłem, iż on jest demonem na wyższym szczeblu, a ja mam jeszcze za mało doświadczenia. Postanowiłem wykorzystać moje anielskie atuty, które jeszcze w mnie tkwiły. Zrobiłem duże oczy i starałem się nimi nie mrugać, w końcu zaczęłyby łzawić, a mi może jakoś by się upiekło. Jednak Seiji nie chciał czekać na moje aktorskie łzy. Nawet domyślił się, o co mi chodziło.

- Marny byłby z ciebie aktor, kochaneczku.

- Ależ nie musisz mi tak słodzić, misiaczku – łatwo się domyślić, że zdania wypowiedziane przeze mnie i Aidę tak ociekały ironią, że aż kapało.

- Długo zastanawiałem się, jaka kara będzie dla ciebie odpowiednia.

- I co tam dla mnie wymyśliłeś? - przerażał mnie ten jego spokój. Myślałem raczej o opcji zło. Już tłumaczę: krzyki, wrzaski, bicie, wyzwiska, gwałty itd. Spokój nie wchodził opcję zło.

- Zobaczysz na miejscu. Mam nadzieję, że nie lubisz niespodzianek.

- Uwielbiam – miałem wielką ochotę skłamać i to zrobiłem. Nienawidzę niespodzianek! Nie w wykonaniu demona. I powtórka z historii, znowu szedłem grzecznie za moim panem. Ale oni mi się często zmieniają. Doszliśmy na miejsce. Kiedy weszliśmy do budynku zrobiło się strasznie cicho. Czasami było tylko słychać jakieś pojedyncze głosy, które zaraz się urywały. Zrobiło mi się niedobrze. Jak oni wszyscy się go boją! Ja w zasadzie też, ale tylko czasami.

- Więc? - zapytałem, bo nie mogłem wytrzymać. Chciałem wiedzieć, na jak wielki fizyczny ból mam się przygotować. Nie odpowiedział. Złapał mnie za dłoń i zaciągnął na górę. Otworzył jakieś drzwi i wepchnął mnie do środka.

- Od dzisiaj będziesz mieszkał z nią w jednym pokoju – miałem ochotę wyciąć mu ten uśmieszek z twarzy.

- O kur... - tyle byłem w stanie powiedzieć, jak na razie.

- No, kurwa. Mam na nadzieję, że dobrze będziesz się dogadywał z nową przyjaciółką.

- Nie możesz mi tego zrobić!

- Dlaczego nie? - spytał jakby nigdy nic.

- Bo nie! Już bym wolał żebyś mnie zgwałcił! - co ja tam na końcu powiedziałem? Czas! Czas, tak chciałbym cofnąć czas. Od dzisiaj zaczynam najpierw myśleć, dopiero potem mówić.

- Ostrożnie z życzeniami – uśmiechnął się do mnie jakoś tak dziwnie, a potem wyszedł. Oczywiście słychać było, jak zamyka drzwi na klucz. Zostawił tu nas żebyśmy się pozabijali. A właśnie! Zapomniałem wspomnieć z kim tu utknąłem. Blondyna. Ta, to była Blondyna. Tak, właśnie TA Blondyna. Ja stałem obok drzwi ona obok okna. Staliśmy tak i mierzyliśmy się nawzajem. Nie wiem ile by to potrwało gdyby nie to, że ona odezwała się pierwsza.

- Zrobi to – powiedziała niezwykle mądrze Blondyna.

- Niby co? - a ja niezwykle mądrze zapytałem.

- Spełni twoje życzenie młotku – nazywając mnie młotkiem wypowiedziała mi wojnę!

- Chyba zacznę się bać. Patrz! Cały się telepię!

- Aaa! Zamknij się! Nie mam na to ochoty mały zasrańcu - uwaga kipię!

- Jestem ciekaw, dlaczego tu ze mną wylądowałaś. Też musiała mu coś zrobić. Wiem! Przeruchał cię już tyle razy, że mu się znudziłaś. W sumie to się mu nie dziwię. W końcu ile razy można wsadzać w tą samą dziurę. - poczułem się lepiej. Teraz to ona kipiała.

- Uważaj żeby twój tyłek nie zastąpił mojej dziury. Zobaczymy kto z naszej dwójki niedługo będzie skamla i wił się pod ciałem Siji'ego - szmata. Stosunek z Aidą to ostatnia rzecz, którą bym chciał robić.

- Też mi coś. Przecież on jest hetero – nie wiem dlaczego, ale Blondyna szczerze się zdziwiła, gdy to usłyszała.

- Kto ci to powiedział? - spytałam nie z niekłamanym zaciekawieniem.

- On – odpowiedziałem zgodnie z prawdą. I co? No właśnie to! Wybuchła wielkim śmiechem. Zrobiło mi się dosyć niekomfortowo. Po części nie wiedziałem o co jej chodzi. Najstraszniejsze było jednak to, że zaczynałem się powoli domyślać.

- I ty mu uwierzyłeś! Też mi coś! Ale z ciebie łatwowierny kretyn. Nie mam pojęcia, co Aida dla ciebie zaplanował, ale pewnie niedługo się dowiesz.

- Chcesz przez to powiedzieć, że on jest...

- Bi – ta szmata popłakała się ze śmiechu, a ja prawie zszedłem na zawał. Nagle usłyszeliśmy otwierające się drzwi. Czułem, jak moja dusza opuszcza już ciało. Tyle tylko, że w drzwiach pojawił się jakiś mały, zasmarkany chłopaczek.

- Obiad! - krzyknął wesoło. A ja i blondyna popatrzyliśmy na sobie entuzjastycznie, potem z nie mniejszym entuzjazmem na chłopaczka.